Rap to muzyczna część kultury hip-hopu, gatunek charakteryzujący się rytmiczną melorecytacją. Powstał w latach siedemdziesiątych XX wieku w Nowym Jorku w południowej części dzielnicy Bronx, zamieszkanej głównie przez Afroamerykanów.

Rap wywodzi się z muzyki rhythm and blues oraz jazzu, jego podstawową cechą jednak jest beat, rytm wybijany na bębnach, obecnie najczęściej elektronicznych. Wynika to z jego początków - melorecytacji przy akompaniamencie rytmu wybijanego dłońmi.

Początki rapu są dwojakie - zarówno nieszkodliwe i niepoważne opisywanie rzeczywistości, jak i radykalne manifesty polityczne. Ten drugi nurt stał się bardziej dostrzegalny w latach osiemdziesiątych, zwłaszcza w twórczości zespołu Public Enemy, który walczył o prawa Czarnych. Zespół ten był niesłusznie oskarżany o propagowanie treści antysemickich, a w 1990 roku FBI w raporcie dla kongresu uznało go za zagrożenie dla bezpieczeństwa USA. Z drugiej strony intelektualne, rewolucyjne przesłanie zespołu znalazło wśród fanów i krytyków wielkie uznanie. Jednak prawdziwym szokiem dla opinii publicznej w USA była odmiana rapu z Zachodniego Wybrzeża - gangsta rap. Twórcy tacy jak NWA, czyli Niggaz With Attitude, Schooly D., Eazy-E czy Ice-T w swoich tekstach otwarcie sprzeciwiali się supremacji białych i działaniom policji, która traktowała Czarnych surowiej niż białych. Jeden z utworów Ice'a-T Cop killer - zabójca gliniarzy, został ocenzurowany, a w sprawie interweniował nawet wiceprezydent USA Dan Quayle.